ਗ਼ਜ਼ਲ ‘ਤੇ ਕਵਿਤਾ-ਅਜ਼ੀਮ ਸ਼ੇਖਰ- |
ਗ਼ਜ਼ਲ ਆਦਮੀ ਦਾ ਖੂਨ ਜਿਸ ਦਿਨ, ਪਾਣੀਓਂ ਸਸਤਾ ਪਿਆ। ਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨੂਰ ਵੰਡੇ, ਮੌਤ ਨੂੰ ਕੋਲੇ ਬੁਲਾ, ਸਮਝਕੇ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਪੈਗੰਬਰ, ਜਿਉਣ ਲਈ ਹਾਸਿਲ ਬਣਾ, ਵਕਤ ਨੇ ਜੋ ਨਾ ਕਿਹਾ, ਵਕਤ ਸਿਰ ਕਰਜ਼ਾ ਰਿਹਾ, ਲੈ ਗਏ ਬੁੱਲੇ ਉਡਾ ਕੇ, ਕਾਫਲੇ ਦਾ ਹਰ ਨਿਸ਼ਾਨ, ”ਰਾਜ਼-ਇਤਰਾਜ਼” |
ਟਿੱਪਣੀ : ਇਹ ਰਚਨਾ ‘‘ਲਿਖਾਰੀ’ ਵੈਬਸਾਈਟ ਦੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਫਾਈਲਾਂ ਤੋਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੋੜੀਂਦੀ ਤਬਦੀਲੀ ਕਰਨ ਉਪਰੰਤ ’ਲਿਖਾਰੀ.ਨੈੱਟ ‘ਤੇ ਲਗਾਉਣ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਲੈ ਰਹੇ ਹਾਂ।—ਲਿਖਾਰੀ
(ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਛਪਿਆ 12 ਅਕਤੂਬਰ 2008) *** |