by
ਗ਼ਜ਼ਲ-1ਸਬਬ ਬਣਦਾ ਨਹੀਂ ਕੋਈ, ਤੇਰੇ ਅੰਦਰ ਉਤਰਨੇ ਦਾ। ਕੋਈ ਮਿਸਰਾ ਬਣਾ ਕੇ ਮੈਂ, ਕਦੋਂ ਦਾ ਭਾਲਦਾ ਤੈਨੂੰ, ਬੜੇ ਮੌਸਮ ਬਹਾਰਾਂ ਤੇ, ਕਦੇ ਬਰਸਾਤ ਦੇ ਝਰਦੇ, ਗ਼ਜ਼ਲ ਦੀ ਬਹਿਰ ’ਤੇ ਜਦ ਵੀ, ਬਣਾਵਾਂ ਰੇਸ਼ਮੀ ਮਿਸਰਾ, ਲੁਤਫ਼ ਸੁਖ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਨਾ, ਕੋਈ ਦਿਸਦਾ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਹੁਣ, ਕਦੇ ਕੰਗਨ, ਕਦੇ ਝੁਮਕੇ, ਕਦੇ ਪਾਇਲ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵੀ, ਘਟਾ ਬਣ ਕੇ ਮੈਂ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਦੀ, ਫ਼ਿਜ਼ਾ ਵਿਚ ਛਾ ਗਿਆ ਜਦ ਤੋਂ, ਗ਼ਜ਼ਲ-2ਕਰੀਂ ਰੌਸ਼ਨ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਨੂੰ, ਨਵੇਂ ਜਜ਼ਬੇ ਜਗਾਵੀਂ ਤੂੰ। ਉਦਾਸੇ ਨੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਦਿਸਦੇ, ਉਦਾਸੇ ਦੌਰ ਕਲਮਾਂ ਦੇ, ਨ ਸਿਰਜਣ ਸੋਚ ਰੁਕਦੀ ਹੈ, ਕਦੇ ਕਿਸਮਤ ਦੀ ਰੇਖਾ ’ਤੇ, ਅਰਥ ਸਭ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਾਲੇ, ਅਨਰਥਾਂ ਵਿਚ ਗਵਾਚੇ ਨੇ, ਡਿਗਣ ਨਾ ਹੌਂਸਲੇ ਤੇਰੇ, ਸਿਰਜਣਾ ਦੇ ਸਿਖਰ ਉੱਤੇ, ਨਿਆਮਤ ਹੈ ਮਿਲੀ ਤੈਨੂੰ, ਸਵਾਂਤੀ ਬੂੰਦ ਸੁਰਤੀ ਦੀ, ਮਹਿਕ ਜਾਵਣ ਜ਼ਖ਼ਮ ਤੇਰੇ, ਸਚਾਈ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਉੱਤੇ, ਗ਼ਜ਼ਲ-3ਕਲਾ ਅੰਦਰ ਹਰਫ਼ ਬਣ ਕੇ, ਨਵੀਂ ਰਚਨਾ ਰਚਾਂਗਾ ਮੈਂ। ਕਲਮ ਮੇਰੀ ਦੇ ਨਕਸ਼ਾਂ ’ਤੇ, ਮਹਿਕ ਜਾਵੇ ਨਕਸ਼ਕਾਰੀ, ਦਿਸਣਗੇ ਹਰ ਤਰਫ਼ ਮੌਸਮ, ਤੇਰੇ ਹੀ ਰੂਪ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ, ਢਲਕਦੀ ਹੈ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਤੇਰੀ, ਉਤਰਦਾ ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਸਾਇਆ, ਮੁਹੱਬਤ ਦੀ ਰਚਾਂ ਰਚਨਾ, ਮੁਸੱਵਰ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਦ ਹੀ, ਲਟਕ ਜਾਵੇ ਤੇਰੀ ਲਟ ਤੇ, ਅਦਾ ਵਿੱਚ ਝੂਲਦਾ ਝੁਮਕਾ, ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ ਵੀ ਗਹਿਰੇ ਨੇ, ਉਨੀਂਦੇ ਨੈਣ ਜੋ ਤੇਰੇ, ਗ਼ਜ਼ਲ-4ਹੁਕਮ ਉਸ ਦਾ ਹਰਿਕ ਥਾਂ ’ਤੇ, ਨਿਯਮ ਬਣ ਕੇ ਵਰਤਦਾ ਹੈ। ਨਿਯਮ ਨੂੰ ਜੋ ਸਮਝਦੇ ਨੇ, ਸਦਾਕਤ ਨਾਲ ਚਲਦੇ ਨੇ, ਗਤੀ ਦੇਵੇ ਹਰਿਕ ਸ਼ੈ ਨੂੰ, ਗਤੀ ਅੰਦਰ ਜਗਤ ਸਾਰਾ, ਨ ਮਰਦਾ ਹੈ, ਨ ਮਿਟਦਾ ਹੈ, ਹਰਿਕ ਥਾਂ ’ਤੇ ਵਿਆਪਕ ਹੈ, ਜਿਸਮ ਅੰਦਰ ਵੀ ਉਹੀ ਹੈ, ਉਹੀ ਬਾਹਰ ਵਿਆਪਕ ਹੈ, ਨਿਆਮਤ ਹੈ ਮਿਲੀ ਸੁਰਤੀ, ਮਿਲੀ ਜੀਵਨ ਦੀ ਤਾਕਤ ਵੀ, ਜਦੋਂ ਚਾਹੇਂ ਤਾਂ ਸੁਰਤੀ ਨੂੰ, ਸਿਰਜਣਾ ਤੇ ਲਗਾ ਵੇਖੀਂ, ਗ਼ਜ਼ਲ-5ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੌਕ ਸਿਰਜਣ ਦਾ, ਕਲਾ ਅੰਦਰ ਵਿਚਰਦੇ ਨੇ। ਦਰਦ ਦੁਖ ਤੇ ਮੁਸੀਬਤ ਵਿਚ, ਸਬਰ ਸੰਤੋਖ ਬਣ ਜਾਂਦੇ, ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਸੁਖ ਤੇ ਉਮੀਦਾਂ ਨੂੰ, ਮਨਾਂ ਅੰਦਰ ਸਜਾ ਜਾਂਦੇ, ਬੜੇ ਹੀ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਨੇ, ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਮਹਿਕਣੇ ਵਾਲੇ, ਰਚਣ ਰਚਨਾ ਕਦੀ ਤਾਂ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਜਿਹੀ ਭਰਦੇ, ਵਿਚਰਦੇ ਨੇ ਜਗਤ ਅੰਦਰ, ਸਦਾ ਨਿਰਵੈਰ ਹੀ ਰਹਿ ਕੇ, ਫ਼ਰਜ਼ ਅੰਦਰ ਮਹਿਕਦੇ ਨੇ, ਅਗਮ ਰੌਸ਼ਨ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਦੇ, ਗ਼ਜ਼ਲ-6ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਹੈ, ਖ਼ੁਦਾ ਨੇ ਜੋ, ਅਮਾਨਤ ਹੈ, ਇਹ ਕੁਦਰਤ ਦੀ, ਵਸੇ ਦਿਲ ਦੀ, ਧੜਕਣਾ ਵਿਚ, ਨਿਆਂਦਾਰੀ, ਸਮਝਦਾਰੀ, ਰਚੇ ਰਚਨਾ ਸੁਰਤ ਤੇਰੀ, ਨਵੇਂ ਉੱਚੇ, ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਦੀ, ਵਸੇ ਸਿਰਜਣ, ਹਰਿਕ ਦਿਲ ਵਿਚ, ਤਬਾਹੀ ਨਾ, ਰਚੇ ਕੋਈ, ਸੁਖ਼ਨਵਰ ਦੀ, ਸੁਖ਼ਨਕਾਰੀ, ਦਿਲਾਂ ਤਾਈਂ, ਕਰੇ ਰੌਸ਼ਨ, ਦਿਲਾਂ ਅੰਦਰ, ਵਸੇ ਸਿਰਜਣ, ਗੁਲਾਬਾਂ ਦੀ, ਮਹਿਕ ਵਾਂਗੂੰ, ਲਫ਼ਜ਼ ਬਣ ‘ਸ਼ੌਕ’ ਮਹਿਕਣ ਦਾ, ਅਜੇ ਤਕ ਜੋ ਅਧੂਰਾ ਹੈ, ਗ਼ਜ਼ਲ-7ਗਤੀ ਬਣ ਕੇ ਫ਼ਿਜ਼ਾ ਅੰਦਰ, ਰਵਾਂ ਹੋ ਕੇ ਵਿਚਰਦੇ ਨੇ। ਬਦਲਣੇ ਦੇ ਲਈ ਆਤੁਰ, ਨਿਯਮ ਖ਼ਲਕਤ ਕਦੀਮਾਂ ਤੋਂ, ਖ਼ਤਮ ਹੁੰਦਾ ਨਹੀਂ ਕੁਝ ਵੀ, ਬਦਲਦਾ ਰੂਪ ਜੀਵਨ ਦਾ, ਬਲੇ ਜਦ ਆਕਸੀਜਨ ਤਾਂ, ਲੜੀ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਚਲਦੀ ਹੈ, ਜਟਿਲ ਬਣਿਆ ਹੈ ਜੀਵਨ ਤਾਂ, ਭਰਮ ਵਾਲੇ ਛਲਾਵੇ ਵਿਚ, ਸੁਪਨ ਅੰਦਰ, ਸੁਰਗ ਸਿਰਜੇ, ਰਹੇ ਫ਼ਰਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਕੋਰੇ ਹੀ, ਫ਼ਰਜ਼ ਜਦ ‘ਸ਼ੌਕ’ ਬਣ ਜਾਂਦੇ, ਨਿਯਮ ਬਣਦੇ ਨੇ ਜੀਵਨ ਦੇ, -ਮਨਿੰਦਰ ਸ਼ੌਕ, ਲੁਧਿਆਣਾ (ਪੰਜਾਬ) ਭਾਰਤ |
