by | ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਹੁਣ ਤੂੰ ਗਰਮੀ, ਸਰਦੀ, ਬਹਾਰ, ਮੀਂਹ, ਤੂਫਾਨ, ’ਚ ਜਦ ਵੀ ਆਵੇਂ….. ਬਸ ਯਾਦ ਰੱਖੀਂ ਕਿ ਤੂੰ ਏਸ ਜ਼ਮਾਨੇ ਤੋਂ ਜੋ ਪਰ੍ਹੇ ਦੀ ਜ਼ਮੀਨ ਹੈ ਤੂੰ ਓੁਥੇ ਆਵੇਂ।ਓੁਥੇ ਦਾ ਜਲੌਅ ਆਲਮਗੀਰ ਹੋਵੇ ਤੇ ਓੁਥੇ ਦੇ ਲੋਕ ਹੁਣ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰੇ ਜਿਹੇ ਹੋਣ; ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਾਜ, ਮਰਿਆਦਾ, ਜਾਤ, ਗਰੀਬੀ ਹੀਣਤਾ ਨਾਲ ਘਸ-ਘਸ ਕੱਦ ਛੋਟਾ ਕਰ ਬੌਣੇ ਤੇ ਬੌਂਗੇ ਜਿਹੇ ਬਣ ਨਾ ਰਹਿਣਾ ਪਵੇ। ਤੂੰ ਓੁਥੇ ਆਂਵੀਂ ਜਿੱਥੇ ਮੈਨੂੰ ਫੇਰ ਦੀ ਕੋਈ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣੀ ਹੀ ਨਾ ਪਵੇ।ਓੁਥੇ ਮੈਂ ਅਜੇ ਵੀ ਤੈਨੂੰ ਪੁੱਛਣਾ ਹੈ ਸ਼ਾਰਾ ਕੁਛ ਜੋ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ ਅੱਧ-ਵਿਚਾਲੇ ਵਿੱਚੇ ਹੀ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਸਹਿਜੇ-ਸਹਿਜੇ ਜੋ ਛੁੱਟ ਗਿਆ ਸੀ ਬੜੀ ਕਾਹਲੀ-ਕਾਹਲੀ ……. ਏਸ ਜ਼ਮੀਨ ਤੋਂ ਪਰ੍ਹੇ ਦੀ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਬਹਿ ਪਾਣੀ ਪੀਣਾ ਹੈ। ਇਹ ਵਧਨ-ਘਟਨ ਤੋਂ ਪੂਰੇ ਹੋਣ ਦਾ ਸਿਲਸਿਲਾ। ਇਹ ਬੌਂਗੇ, ਬੀਬੇ, ਬਾਬੇ ਬੋਹੜ ਕਹਾਉਣ ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਹੁਣ ਤੂੰ (‘ਅੰਮ੍ਰਿਤ’ ਤੋਂ ਭਾਵ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਸਿਰਮੌਰ ਸ਼ਾਇਰਾ- ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਜੀ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਮ ਦੇ ਸ਼ਬਦ: ਦਸਤਕ, ਦਵਾਰ ਤੇ ਸਾਂਹਵੇਂ ਖੜ੍ਹਨਾ ਭਾਵ-ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਆਗਿਆ ਸਹਿਤ ਵਰਤੇ ਗਏ ਹਨ। ਸੋਨੀਆ ਪਾਲ, ਵੁਲਵਰਹੈਂਪਟਨ, ਇੰਗਲੈਂਡ |
