![]() ਇੱਕ ਸਹਾਰਾ ਟੁੱਟਿਆ ਬਣ ਗਏ ਦਸ ਮੀਆਂ। ਅੱਲਾਹ ਜੋ ਕੁੱਝ ਕਰਦਾ ਮੈਂ ਤਾਈਂ ਭਾਉਂਦਾ ਸਭ, ਮਤਲਬ ਦੀ ਸਭ ਦੁਨੀਆਂ ਇੱਕ ਹੈ ਰੱਬ ਰਾਖਾ, ਤੱਤੀ ਵਾਅ ਨਹੀਂ ਉਸਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਲੱਗ ਸਕਦੀ, ਡੋਲਣ ਤੋਂ ਉਸ ਰੱਖਿਆ ਮੈਨੂੰ ਬਾਂਹ ਫੜ ਬਈ, ਅਨਜਾਣੇ ਵਿੱਚ ਜਦ ਕੋਈ ਭੁੱਲ ਹੈ ਹੋ ਜਾਂਦੀ, ਆਪਣਿਆਂ ਨੇ ਤਾਂ ਰੋਲਕੇ ਮੈਨੂੰ ਰੱਖਤਾ ਸੀ, ਪਰ ਜਦ ਬਰਸੀ ਰਹਿਮਤ ਬਖ਼ਸ਼ਣਹਾਰੇ ਦੀ, ਦੁਨੀਆਂ ਉੱਤੇ ਆ ਜਾਏ ਫਿਰ ਤੋਂ ਦੌਰ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦਾ। ਤੋੜ ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਦੀਆਂ ਦੀਵਾਰਾਂ ਸਭਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਲੋ, ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਵੰਡੀਆਂ ਪਾਉਣੀਆਂ ਛੱਡਕੇ ਇੱਕ ਹੋਜੋ, ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਿਮ ਸਿੱਖ ਇਸਾਈ ਮਾਨਣ ਰਲ ਇੱਕ ਛਾਂ, ਝਗੜੇ ਅਤੇ ਲੜਾਈਆਂ ਸਾਰੇ ਜੱਗ ‘ਚੋਂ ਮੁੱਕ ਜਾਵਣ, ਵੈਰ ਵਿਰੋਧ ਮਿਟਾ ਮੁਲਕਾਂ ਦੀਆਂ ਤੋੜ ਦੀਵਾਰਾਂ ਨੂੰ, ਜੀ ਕਹਿਕੇ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਵੜਕੇ ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ, ‘ਲੱਖਾ’ ਸਲੇਮਪੁਰੀ ਸਭ ਨਾਲ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਏ, 3. ”ਸੱਚਾ ਸੀ ਮੈਂ” ਸੱਚਾ ਸੀ ਮੈਂ ਤਦ, ਜਦ ਬੱਚਾ ਸੀ ਮੈਂ। ਜੀਵਨ ਦਾ ਵੇਲਾ ਸੁਹਾਣਾ ਨਾ ਭੁੱਲਦਾ, ਝੂਠਾਂ ਫ਼ਰੇਬਾਂ ਤੋਂ ਬਾਹਲਾ ਸੀ ਦੂਰੇ, ਲਿ਼ਖਦਾ ਤੇ ਗਾਉਂਦਾ ਸਾਂ ਸੱਚੀ ਹੱਡਬੀਤੀ, ਚੜ੍ਹ ਗਈ ਜਵਾਨੀ ਤਾਂ ਬਦਲੀਆਂ ਸੋਚਾਂ, ਆਪੇ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਮਹਾਨ ਸੀ ਲੱਗਾ, ਭਾਵੇਂ ਗੁਨਾਹ ਬਹੁਤ ਜਿੰਦਗੀ ‘ਚ ਕੀਤੇ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦੇ ਰਾਹੀਓ ਜਾਂ ਲਿਖਿਆ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਸਾਡਾ ਤਾਂ ਪਿਆਰ ਇੱਕੋ ਨਾਲ ਏ। ਚਿਹਰੇ ਉੱਤੇ ਓਸਦੇ ਇਲਾਹੀ ਨੂਰ ਚਮਕਦਾ, ਹੱਸਦਾ ਹੀ ਰਹੇ ਸਦਾ ਦੁਖੀਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਵੰਡੇ, ਖ਼ੁਦ ਵੀ ਨਿਹਾਲ ਰਹੇ ਯਾਰ ਦਿਆਂ ਰੰਗਾਂ ਵਿੱਚ, ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਨਾ, ਅੰਗ ਓਸ ਲੱਗ ਫ਼ੁੱਲ-ਕਲੀਆਂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਖਿੱਲੇ, ਵੱਸਦਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਅੰਗ ਸੰਗ ਜਿੰਦ ਜਾਨ ਮੇਰੀ, ਗਦ ਗਦ ਰੂਹ ਰਹਿੰਦੀ ‘ਲੱਖੇ’ ਸਲੇਮਪੁਰੀਏ ਦੀ, ਛਾਅ ਗਈਆਂ ਘਟਾਵਾਂ ਘਨਘੋਰ, ਭੱਜ ਭੱਜ ਫ਼ਨੀਅਰ ਖੁੱਡਾਂ ਵਿੱਚ ਵੜਦੇ ਖਿਲੇ ਫੁੱਲ ਕਲੀਆਂ ਤੇ ਝੂੰਮਦੇ ਨੇ ਰੁੱਖ ਬਈ ਰੁਕੀ ਬਰਸਾਤ ਪਾਉਣ ਕਿੱਕਲੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਚਹਿਕੀਆਂ ਨੇ ਚਿੜੀਆਂ ਬਨੇਰੇ ਬੋਲੇ ਕਾਂ ਬਈ ਲਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਲੱਖਾ ਸਲੇਮਪੁਰੀ
|
*** 570 *** |