by | ਮੈਂ ਆਖਾਂ ਮੈਂ ਦੁਨੀਆਂ ਘੁੰਮਲੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਨਾਲ ਜੱਗ ਤੇ ਨਾਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਲੱਖੇ ਦਾ ਸੱਜਣਾ ਇਹ ਕੀ ਕਹਿ ਗਿਆ ਏਂ |
(1) ਮੈਂ ਗਭਰੂ ਦੇਸ਼ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮੈਂ ਗਭਰੂ ਦੇਸ਼ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਤੇ, ਪੰਜਾਬੀ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਹਰ ਵੇਲੇ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਮੈਂ, ਲਿਖ ਲਿਖ ਸਿਫ਼ਤ ਸੁਣਾਵਾਂ ਆਖਣ ਲੋਕ ਜਹਾਨ ਦੇ ਲੋਕੋ, ਮੈਂ ਪੰਜਾਬੀ ਜਾਇਆ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਮਿਲ ਜਾਏ ਕੋਈ ਪੰਜਾਬੀ ਜਾਇਆ “ਲੱਖੇ” ਸਲੇਮਪੁਰੀਏ ਦਾ ਨਾਂ , ਜੱਗਤੇ ਰੌਸ਼ਨ ਕਰਿਆ (2) ਬੁਝਿਆ ਦਿਲੀਂ ਚਿਰਾਗ ਬੁਝਿਆ ਦਿਲੀਂ ਚਿਰਾਗ ਰੌਸ਼ਨ ਕਰ ਜਾਵਾਂ, ਮੰਗਕੇ ਓਸ ਖ਼ੁਦਾ ਤੋਂ ਕੁਝ ਪਲ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ, ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਮੈਂ ਕੋਨੇ-ਕੋਨੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ, ਜਿਸ ਥਾਂ ਕੋਈ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਬੋਲ ਰਿਹਾ, ਜੱਗ ਨੂੰ ਚਾਨਣ ਵੰਡਣ ਦਾ ਉਹ ਸਿਹਰਾ ਵੀ, “ਲੱਖੇ” ਸਲੇਮਪੁਰੀ ਨੂੰ ਗਮ ਨਾ ਫੇਰ ਕੋਈ, ਹਰਫ਼ ਸੁਹਾਣੇ ਕਦੇ ਕਦੇ ਮੈਂ ਲਿਖਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸਾਂ ਗਾਚੀ ਦੇ ਨਾਲ ਪੋਚਕੇ ਫੱਟੀ ਸੁੱਕਣੇ ਪਾਉਂਦਾ ਸੀ ਫੜ ਸਭਨਾ ਦੀਆਂ ਫੱਟੀਆਂ ਮੈਡਮ ਪੂਰਨੇ ਪਾ ਦੇਂਦੀ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਊੜਾ ਐੜਾ ਦੂਜੇ ਤੇ ਸੌ ਗਿਣਤੀ ਊੜਾ ਊਠ ਤੇ ਐੜਾ ਅੰਬ ਕਾਇਦੇ ਤੋਂ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ ਇੱਕ ਤੋਂ ਦਸ ਤੱਕ ਜਦੋਂ ਪਹਾੜੇ ਮੈਂ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਸਾਂ ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਤੇ ਮੈਡਮ ਜੀ ਨੂੰ ਜੀ-ਜੀ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਘਰ ਲਈ ਮਿਲਿਆ ਕੰਮ ਨਬੇੜਨਾ ਮਿੱਥਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸਾਂ ਖ਼ੁਆਬ ਅਧੂਰੇ ਛੱਡਕੇ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਵਾਂਗਾ। ਝੰਡਾ ਪੰਜਾਬੀ ਪ੍ਰਚਾਰ ਦਾ ਚੁੱਕ ਸੱਜਣੋਂ, ਵੱਸਦਾਂ ਭਾਵੇਂ ਵਿਦੇਸ਼ੀਂ ਮਾਸੀ ਚਾਚੀ ਕੋਲ, ਸੁਪਨੇ ਦੇ ਮੈਂ ਮਹਿਲ ਸਜ਼ਾਉਣੇ ਚਾਹੁੰਦਾ ਨਾ, ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਲਿਖ ਪੰਜਾਬੀ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ, ਹੋਰਾਂ ਨਾਲੋਂ ਮਿੱਠਾ ਸਮਝ ਪੰਜਾਬੀ ਤਾਈਂ, ਹਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਵਾਸੀ, ਪੁੱਤਰ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ, “ਲੱਖੇ” ਵਾਂਗੂੰ ਕਰਿਓ ਕਦਰ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ, ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਮੈਂ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੀ, ਸ਼ਾਨ ਨਵਾਬੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਅੰਦਰ, ਸਦਾ ਪੰਜਾਬੀ ਵੱਸਦੀ ਰਹੇ। ਲਹਿੰਦੇ ਚੜਦੇ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੇ, ਬੂਟਾ ਇਸਦਾ ਫਲਿਆ ਏ। ਕੋਨਾ ਕੋਈ ਵਿਸ਼ਵ ਦਾ ਨਾਹੀਂ, ਜਿੱਥੇ ਮਾਤ ਪੰਜਾਬੀ ਨਹੀਂ। ਹਰ ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਾ ਸਿੱਖੋ ਲੇਕਿਨ, ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਭੁੱਲਿਓ ਨਾ। ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਾਰਨ, ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਘੁੰਮੀ ਮੈਂ। ਵਿੱਚ ਵਲੈਤੇ ਵੱਸਾਂ ਫਿਰ ਵੀ, ਯਾਦ ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂ ਰਹਿੰਦੀ। ਮੌਤ ਰਹੀ ਜੇ ਦੂਰ “ਲੱਖੇ” ਤੋਂ, ਅਣਖ਼ ਦਿਖਾਕੇ ਜਾਵਾਂਗਾ। ਸ਼ਹਿਦੋਂ ਮਿੱਠੜੇ ਬੋਲ ਮਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ। ਮਾਂ ਦੇ ਤੁੱਲ ਨਾ ਚਾਚੀ-ਮਾਸੀ ਹੋ ਸਕੇ, ਹੋਰ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰੇਮ ਕਰੋ ਐਪਰ, ਜਦ ਕੋਈ ਮਾਂ ਜਾਇਆ ਦੂਰੇ ਹੁੰਦਾ ਏ, ਸੇਵਾ ਕਰਲੋ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੀ ਰੱਜ-ਰੱਜਕੇ, ਸਲੇਮਪੁਰੇ ਦੇ “ਲੱਖੇ” ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ, ਸੂਰਜ ਵਾਂਗੂੰ ਸਦਾ ਚਮਕਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ। ਮੈਂ ਪੰਜਾਬੀ ਵਾਂਗ ਹੀ ਉਨਾਂ ਦਾ ਜਸ ਗਾਵਾਂਗਾ। ਮੈਂ ਕੁੱਝ ਕਰਲਾਂ ਝੱਟ, ਮੇਰਾ ਜੀਅ ਕਰਦਾ। ਮੇਰਾ ਮਾਣ ਪੰਜਾਬੀ, ਮੇਰੀ ਸ਼ਾਨ ਪੰਜਾਬੀ। ਸੋਹਣੀ ਸੂਰਤ ਨਾਲੋਂ ਹੁੰਦੈ, ਦਿਲ ਦਾ ਸੋਹਣਾ ਲੱਖਾਂ ਚੰਗਾ। ਮਿੱਤਰਾਂ ਮਾਰੇ ਤਾਹਨੇ ਤੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਜੋਗਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਏਂ |
| *** 648 *** |
