ਚਾਰ ਕਵਿਤਾਵਾਂ—ਹਰਦੀਪ ਬਾਵਾ

ਇਨਸਾਫ਼ ਦੀ ਗੁਹਾਰ

ਸੁੰਨੇ ਰਾਹਾਂ ‘ਚ
ਬੀਆਬਾਨ
ਚੁੱਪ ਪਸਰੀ
ਸ਼ਾਂਤ ਜਹਾਨ

ਪੰਜ ਹੱਥ
ਇੱਕ ਮਾਸੂਮ
ਸੂਰਜ ਤਪੇ
ਅੱਗ ਵਰੵੇ

ਰੱਬ?
ਮੰਦਰਾਂ ‘ਚ
ਸ਼ੈਤਾਨ?
ਝਾੜੀਆਂ ਪਾਰ

ਕਾਲੀ ਪੱਟੀ
ਅੰਨੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ
ਕਟਹਿਰੇ ਵਿੱਚ ‘ਬੇਪਰਦਾ’
ਇਨਸਾਫ਼ ਦੀ ਗੁਹਾਰ…….
***

ਅਗਨੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ

ਹੇ ਰਾਮ!
ਤੂੰ ਵੀ ਕੋਈ ਵੱਖਰੀ
ਗੱਲ ਨਾ ਕੀਤੀ
ਇੱਕ ਔਰਤ ਦੇ ਤਿਆਗ ਨੂੰ
ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਕੁਚਲਿਆ।

ਹੇ ਰਾਮ!
ਤੂੰ ਪਤੀ ਨਾ ਹੋ ਕੇ
ਮਰਦ ਹੀ ਰਿਹਾ।

ਰਾਵਣ ਬਦਲੇ
ਦੀ ਅੱਗ ‘ਚ
ਸੜਦਾ ਰਿਹਾ
ਤੇ ਤੂੰ
ਮੇਰੀ ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਨੂੰ
ਮਿਣਦਾ ਰਿਹਾ।

‘ਅਗਨੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਦੇ ਨਾਮ ‘ਤੇ’
**

ਮੌਤ ਹੌਲੀ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ

ਸੁੰਨੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇ
ਤੁਰਿਆਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸਾਂ
ਖੱਬਲਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜਦਾ
ਤੇ ਸੁੱਟਦਾ

ਟੁੱਟਿਆਂ, ਬੁਝਿਆਂ
ਧਰਤੀ ਦੀ ਜੜ੍ਹਾ ‘ਚ’
ਕਿਸਮਤ ਲੱਭਦਾ
ਬਸ….ਤੁਰਿਆਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸਾਂ

ਹੁਣ ਖਲੋਂ ਗਿਆ ਸਾਂ
ਆਪਣੇ ਹੱਥੀ ਲਾਈ ‘ਕਿੱਕਰ’ ਕੋਲ
ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭਾਰੀ ਤੇ
ਮੌਤ ਹੌਲੀ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ
**

ਸਰੁੱਖਿਆ ਕਵਚ

ਕੱਜ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂ
ਦੁਪੱਟਾ
ਸੋਚ ਕੇ
ਬਚ ਜਾਵਾਂਗੀ
ਵਹਿਸ਼ੀ ਨਜ਼ਰਾਂ ਤੋਂ

ਭੁਲੇਖਾ
ਅੱਖਾਂ ਦਾ
ਭਲਾ!
ਬੱਦਲ ਵੀ ਰੋਕ ਸਕੇ ਨੇ
ਸੂਰਜ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਨੂੰ

ਫਿਰ ਵੀ
ਕੱਜ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂ
ਦੁਪੱਟਾ
ਸੋਚ ਕੇ
ਇਹੀ ਤਾਂ ਹੈਂ ਮੇਰਾ
‘ਸਰੁੱਖਿਆਂ ਕਵਚ’