1. ਮਸ਼ੀਨੀ-ਯੁਗਪਰੂੰ ਜਦੋਂ ਪਿੰਡ ਗੇੜਾ ਲਾਇਆ, ਹਰ ਸ਼ੈਅ ਨੇ ਸੀ ਰੂਪ ਵਟਾਇਆ, ਚੱਰਖੀ ਵਿੱਚੋਂ ਘੂਕਾਂ ਮੁੱਕੀਆਂ, ਚੱਕੀ ਧਾਹਾਂ ਮਾਰਦੀ ਆਈ, ਬੱਗੇ-ਸਾਵੇਂ ਰਹੇ ਨਾ ਮੀਣੇ, ਤੱੜਕੇ ਉੱਠ ਨਾ ਜੁੜੇ ਨਹਾੜੀ, ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੱਲਟ ਦਾ ਕੁੱਤਾ, ਟਿੱਕ-ਟਿੱਕ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਰਦਾ, ਭੱਤਾ ਸਿਰ ਤੇ ਚੁੱਕ ਕੇ ਨੱਢੀ, ਅੱਜ ਨਾ ਖੇਤਾਂ ਵੱਲੀਂ ਜਾਵੇ, ਪਿੱਪਲ਼ਾਂ-ਬੋਹੜਾਂ ਵੇਚ ਖਾਧੀਆਂ, ਰੋਕੜਾ ਵੱਟ ਕੇ ਖੀਸੇ ਪਾਇਆ, ਧੀ ਭੈਣ ਦੇ ਸਿਰ ਦੀ ਚੁੰਨੀ, ਉੱਡ ਕੇ ਅੰਬਰੀਂ ਚੱੜ੍ਹ ਚੁੱਕੀ ਹੈ, ਹੱਲ਼-ਮੁੰਨੇ, ਪੰਜਾਲ਼ੀ, ਅਰਲ਼ੀ, ਘੱੜਦਾ ਨਹੀਂ ਲੱਕੜ ਤਰਖਾਣ, 2. ਪਰਵਾਸੀ ਦੁੱਖਾਂਤਤੁਰ ਗਏ ਮਾਪੇ, ਮਨ ਭਰ ਆਇਆ ਬੰਦ ਪਏ ਨੇ ਅੱਜ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਕੋਈ ਸਵਾਰ ਨਾ ‘ਮੈਤੇ ਚੱੜ੍ਹਿਆ ਕੈਂਸਰ ਖਾਧਾ ਮਾਂ ਦਾ ਪਿੰਜਰ ਬੰਨ ਰੁਮਾਲੀ ਗੁੱਟੀ ਉੱਤੇ ਹਰ ਸ਼ੈਅ ਉੱਤੇ ਜਾਲ਼ੇ ਲੱਗੇ ਤਾਸ਼ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਵਾਂਗਰ ਖਿੰਡੀ ਨਾ ਬਾਪੂ ਦੀਆਂ ਝਿੱੜਕਾਂ ਲੱਭਣ ਮਾਂ ਨੇ ਕੱਢੀਆਂ ਪਿਆਰ ‘ਚ ਗਾਲ਼ਾਂ ਬਾਰੀਆਂ-ਬੂਹੇ ਸਿਉਂਕ ਨੇ ਖਾਧੇ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਖ਼ਾਕ ਫਰੋਲ਼ੀ ਪਿਆਰ ਦੀ ਤੱਕੜੀ ਤੁੱਲਣ ਦੇ ਲਈ ਵੱਸਦਾ ਰਹੇ ਉਹ ਨਗਰ-ਖੇੜਾ |