by | “ਸ਼ਹੀਦ ਨੂੰ ਅਵਾਜ਼” ਸ਼ੇਅਰ ਦੇਸ਼-ਪਿਆਰ ਅਨੋਖਾ ਡਿੱਠਾ,ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਇਨਕਲਾਬੀ ਦਾ, ਰਿਹਾ ਮੌਤ ਨਾਲ ਟਕਰਾਉਂਦਾ,ਵੇਖਣ ਲਈ ਮੂੰਹ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦਾ, ਗੁੜ੍ਹਤੀ ਮਿਲੀ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਤੋਂ,ਤਾਂ ਹੀ ਮੱਲਿਆ ਰਾਹ ਬਰਬਾਦੀ ਦਾ, ਹੱਸ,ਰੱਸਾ ਚੁੰਮਿਆ ਫਾਂਸੀ ਦਾ,ਦਿੱਲ’ਚ ਜਜ਼ਬਾ ਸੀ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦਾ। —-:—- ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਤੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਸਿਆਂ ਕਿਵੇਂ ਜਗਾਵੇਂਗਾ।ਮਰੀ ਹੋਈ ਜ਼ਮੀਰ ਜਵਾਨੀ ਦੀ, ਨਹੀਂ ਕਦਰ ਤੇਰੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੀ ਜੰਗਾਲ਼ੀ ਹੋਈ ਸ਼ਮਸ਼ੀਰ ਨੂੰ ਦੱਸ ਕਿਹੜੀ ਸਾਣ ਤੇ ਲਾਵੇਂਗਾ। ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਤੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਸਿਆਂ ਕਿਵੇਂ ਜਗਾਵੇਂਗਾ।।ਗੱਭਰੂ ਮੋਇਆਂ ਜਿਹੇ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਨੇ, ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਨਸ਼ਿਆਂ ਉਤੇ ਨੇ, ਕੁੰਭਕਰਨ ਦੀ ਨੀਂਦਰ ਸੁੱਤਿਆਂ ਨੂੰ, ਕਿਵੇਂ ਝੰਬ-ਝੰਜੋੜ ਜਗਾਵੇਂਗਾ। ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਤੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਸਿਆਂ ਕਿਵੇਂ ਜਗਾਵੇਂਗਾ।।ਗੋਰਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਭਜਾਇਆ ਤੂੰ, ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਅਜ਼ਾਦ ਕਰਾਇਆ ਤੂੰ, ਕਾਲ੍ਹੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਕੋਲੋਂ ਅੱਜ ਵਤਨ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਬਚਾਵੇਂਗਾ। ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਤੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਸਿਆਂ ਕਿਵੇਂ ਜਗਾਵੇਂਗਾ।। ਪੜ੍ਹਿਆ ਲਿਖਿਆ ਵਿਦਵਾਨ ਸੀ ਤੂੰ, ਤੂੰ ਬੰਦੂਕਾਂ ਦੀ ਖੇਤੀ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਇਨਕਲਾਬ ਦੀ ਰਮਜ਼ ਪਹਿਚਾਣੀ ਤੂੰ, ਫੁੱਟ ਪੈ ਗਈ ਧਰਮ ਇਮਾਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਕਨੂੰਨ ਗੁੰਗਾ ਵਾਂਗ ਸ਼ੈਤਾਨਾਂ ਦੇ, ਨੇਤਾ ਤੇਰੀ ਮੱੜ੍ਹੀ ਤੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ, ਇਕ ਵਾਰੀ ਮੁੜਕੇ ਆਉਣਾ ਪਊ, |
| “ਅਜ਼ਾਦੀ ਘੁਲਾਟੀਏ”
ਦੇਸ਼ ਭਗਤੀ ਦਾ ਸਿਰੜ ਨਿਭਾਉਣਾ ਹੈ, ਜਿੰਦ ਜਾਨ ਨਹੀਂ ਪ੍ਰਵਾਹ ਸਾਨੂੰ, ਭਾਰਤੀ ਜਨਤਾ ਭੋਲ਼ੀ ਭਾਲ਼ੀ ਹੈ, ਫ਼ਰੰਗੀ ਥਰ ਥਰ ਡਰਦੇ ਕੰਬਣਗੇ, ਅਸੀਂ ਖੂਨ ਨਾ ਸਿਹਰੇ ਰੰਗਣੇ ਨੇ, ਉਮਰ ਕੈਦ, ਜੇਲ੍ਹ ਦੀਆਂ ਕੋਠੜੀਆਂ, ਇੱਕੀਆਂ ਦੇ ਇਕੱਤੀ ਪਾਵਾਂਗੇ, ਦਿਲ ਉੱਤੇ ਦਰਦ ਸਹਾਰਿਆ ਸੀ, ਮੇਰਾ ਰੰਗ ਦੇ ਬਸੰਤੀ ਚੋਲ਼ਾ ਮਾਂ, ਅੱਜ ਸਾਡੇ ਸੁਪਨੇ ਰੁਲ਼ ਗਏ ਨੇ, ਬੱਬਰਾਂ ਦਾ ਨਾ ਚਮਕਾਉਣਾ ਹੈ, |
| “ਗੀਤ-ਕਵਿਤਾ”
ਗੀਤ ਮੇਰੇ ਯਾਰ-ਬੇਲੀ ਧਰਤੀ ਨਾ ਪੱਬ ਲੱਗੂ ਨਿਹੱਥਿਆਂ ਲਈ ਢਾਲ਼ ਬਣੂ ਸਾਹਿਤ ਜਗਾਉਂਦਾ ਸਦਾ ਤੀਰ ਵਾਂਗ ਨੋਕ ਤਿੱਖੀ ਮਲੂਕ ਤੇ ਸੰਜੀਦਗੀ ਦੀ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਘੁਲਾਟੀਏ ਜੁੱਗ ਪਲਟਾਉਣਾ ਉਹਨਾਂ ਚੱੜ੍ਹਦੀ ਜਵਾਨੀ ਵਿੱਚ ਹੱਕ-ਅਧਿਕਾਰ ਭੁੱਲ ਢੱਡ ਤੇ ਸਾਰੰਗੀ ਸਾਜ਼ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਸੰਗੀਤ ਬੱਜੇ |
