‘ਬਜ਼ੁਰਗ’ ਦਾ ਰੁਤਬਾ— ਗੁਰਦੀਸ਼ ਕੌਰ ਗਰੇਵਾਲ

ਉਮਰਾਂ ਦੇ ਤਜਰਬੇ ਨਾਲ ਅਸੀਂ,
ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ ਮਾਲਾ ਮਾਲ ਅਸੀਂ
ਜੀਵਨ ਦੀ ਭੱਜ ਭਜਾਈ ਦੇ,
ਹੁਣ ਪੂਰੇ ਕਰ ਲਏ ਸਾਲ ਅਸੀਂ।
ਬਚਪਨ ਵੀ ਮਾਣਿਆਂ ਹੈ ਆਪਾਂ,
ਜੁਆਨੀ ਵੀ ਖੂਬ ਹੰਢਾਈ ਏ
ਇਹ…

ਹੁਣ ਛੋਟੇ ਵੱਡਿਆਂ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ,
ਅਸੀਂ ਹੱਥ ਧਰਾਂਗੇ ਪਿਆਰਾਂ ਦੇ।
ਹਰ ਇੱਕ ਦੇ ਦਿੱਲ ਵਿੱਚ ਵੱਸਾਂਗੇ,
ਅਸੀਂ ਪਾਤਰ ਬਣ ਸਤਿਕਾਰਾਂ ਦੇ।
ਇਹ ਯੁੱਗ ਸੁਨਹਿਰੀ ਆਇਆ ਏ,
ਕਰਨੀ ਇਸ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਏ।
ਇਹ….

ਹੁਣ ਪੋਤੇ ਪੋਤੀਆਂ ਪਾਲਾਂਗੇ,
ਤੇ ਆਪਣਾ ਜੀਅ ਪਰਚਾਵਾਂਗੇ।
ਜੋ ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਹੈ ਅੰਦਰ,
ਬੱਚਿਆਂ ਤੇ ਰੋਜ਼ ਲੁਟਾਵਾਂਗੇ।
ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸੇ ਦੀ,
ਕਰਨੀ ਸਭ ਨੂੰ ਪਕਿਆਈ ਏ।
ਇਹ…..

ਅਸਾਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਗਵਾ ਲਈ ਏ,
ਪਿੱਛੇ ਲੱਗ ਮਨ ਦੀਆਂ ਖੋਟਾਂ ਦੇ।
ਨਾ ਰੱਬ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਦੇ ਕੀਤਾ,
ਖਾਂਦੇ ਰਹੇ ਫਿਕਰ ਹੀ ਤੋਟਾਂ ਦੇ।
ਹੁਣ ਸ਼ਾਂਤ ਅਵਸਥਾ ਆ ਗਈ ਏ,
‘ਤੇ ਭਟਕਣ ਗਈ ਮਿਟਾਈ ਏ।
ਇਹ….

ਸਭਨਾਂ ਲਈ ਸਭ ਕੁੱਝ ਕੀਤਾ ਏ,
ਹੁਣ ਆਪਣਾ ਮੂਲ ਪਛਾਣਾਗੇ।
ਚੰਗੇ ਤੇ ਮੰਦੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ,
ਬਹਿ ਲੇਖਾ ਜੋਖਾ ਛਾਣਾਗੇ।
ਹੁਣ ਮੰਜ਼ਿਲ ਬਹੁਤੀ ਦੂਰ ਨਹੀਂ,
ਇਹ ਮੰਨਣੀ ਹੁਣ ਸਚਿਆਈ ਏ।
ਇਹ….

ਜ਼ਿੰਦੜੀ ਅਨਮੋਲ ਖਜ਼ਾਨੇ ਨੂੰ,
ਹੁਣ ਦੁਨੀਆਂ ਤਾਈਂ ਲੁਟਾਵਾਂਗੇ।
ਕੋਈ ਯਾਦ ਕਰੇਗਾ ਪਿੱਛੋਂ ਵੀ,
ਕੁੱਝ ਐਸਾ ਕਰਕੇ ਜਾਵਾਂਗੇ।
ਜੋ ਸ਼ੌਕ ਅਧੂਰੇ ਰਹਿ ਗਏ ਸੀ,
ਉਹ ‘ਦੀਸ਼’ ਨੇ ਰੀਝ ਪੁਗਾਈ ਏ
ਇਹ…
***

ਗੁਰਦੀਸ਼ ਕੌਰ ਗਰੇਵਾਲ
403-404-1450 ਕੈਲਗਰੀ

*’ਲਿਖਾਰੀ’ ਵਿਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਹੀ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿਚ ਪ੍ਰਗਟਾਏ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨਾਲ ‘ਲਿਖਾਰੀ’ ਦਾ ਸਹਿਮਤ ਹੋਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ। ਹਰ ਲਿਖਤ ਵਿਚ ਪ੍ਰਗਟਾਏ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਕੇਵਲ ‘ਰਚਨਾ’ ਦਾ ਕਰਤਾ ਹੋਵੇਗਾ।
****
1199
***