by |
ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਪੰਜਾਬ ਧਰਤੀ ਦਾ ਸਵਰਗ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ| ਇੱਥੇ ਗੁਰੂਆਂ, ਪੀਰਾਂ, ਪੈਗੰਬਰਾਂ, ਰਿਸ਼ੀਆਂ, ਮੁੰਨੀਆਂ ਤੇ ਅਵਤਾਰਾਂ ਨੇ ਜਨਮ ਲਿਆ ਹੈ| ਇਥੋਂ ਦਾ ਪਉਣ ਪਾਣੀ ਤੇ ਵਾਤਾਵਰਨ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁੱਧ ਸੀ| ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਪਾਣੀ ਵੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਦੁੱਧ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ| ਪਰ ਹੁਣ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ? ਕਾਲਜਾਂ ਨੂੰ ਜੰਦਰੇ ਵੱਜ ਗਏ ਨੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਬੰਦ ਹੋਣ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਹਨ| ਬਸ ਹਰ ਇੱਕ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਉੱਤੇ ਇਕੋ ਹੀ ਸ਼ਬਦ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਬਾਹਰ ਚਲੇ ਜਾਣਾ ਹੈ| ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਅਗਲੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਬਾਹਰ ਬਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਕਰਨੀ ਹੈ| ਪਰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਉੜਾ ਉੱਲੂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ| ਉਹ ਵੀ ਇਹ ਹੀ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ: ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਬਾਹਰ ਹੀ ਸੈੱਟ ਕਰਨੇ ਨੇ| ਬਾਹਰ ਦੇ ਚੱਕਰ ਨੇ ਅੰਦਰ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਖਰਾਬ ਕਰਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਹੈ| ਸਬਜ਼ੀ ਦੀਆਂ ਰੇਹੜੀਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਥਾਂ ਥਾਂ ਤੇ ਆਈਲੈਟਸ ਦੇ ਹੋਲਡਿੰਗ ਬੋਰਡ ਲਗੇ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ| ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਇਸ ਤਰਾਂ ਬਸ ਅੱਡਿਆਂ ਤੇ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਦੇ ਬੋਰਡ ਲਗੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ| ਜੋ ਕਿ ਅਜਕਲ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੇ| ਬੇਸ਼ਕ ਇਹ ਗੱਲ ਸਮੇਂ ਸਮੇ ਦੀ ਹੈ। ਸਮਾਂ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ| ਪਰ ਹੁਣ ਜਿਹੜਾ ਸਮਾਂ ਚਲ ਰਿਹਾ ਹੈ ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਵਾਸਤੇ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੈ| ਥੋੜ੍ਹੇ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਹੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਬਟਾਲੇ ਜਾਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ| ਉਸ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿਚ ਇੱਕ ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਦਾ ਜੱਜ ਸਾਬ੍ਹ ਵੀ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ |ਸਾਡੀਆਂ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਬਾਤਾਂ ਚੱਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ| ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਇਹੋ ਹੀ ਵਿਸ਼ਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ| ਉਥੋਂ ਹੀ ਹਰ ਅੱਡੇ, ਦੁਕਾਨਾਂ ਤੇ ਸੜਕਾਂ ਉਤੇ ਇਹੋ ਹੀ ਹੋਲਡਿੰਗ ਬੋਰਡ ਨਜ਼ਰ ਆਏ| ਫਲਾਣਾ ਆਈਲੈਟਸ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ| ਫਲਾਣਾ ਆਈਲੈਟਸ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧੀਆ ਹੈ| ਇਥੋਂ ਸਟੂਡੈਂਟ ਅੱਠ ਨੌਂ ਬੇਂਡ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹਨ| ਕਈਆਂ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਇਹ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਸਾਰੇ ਪੈਸੇ ਵੀਜ਼ਾ ਲਗਨ ਤੋਂ ਬਾਹਦ| ਗਰੰਟੀ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਬਾਹਰ ਭੇਜਦੇ ਹਾਂ| ਕਈ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਪੀ ਆਰ ਦੀ ਵੀ ਗਰੰਟੀ ਲਿਖੀ ਹੋਈ ਸੀ| ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਈ ਕਿ ਇਹ ਬਿਮਾਰੀ ਇੱਕਲੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕਿਉਂ ਫੈਲ ਰਹੀ ਹੈ| ਕੀ ਸੱਚੀ ਮੁੱਚੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਅਸ਼ਾਂਤੀ ਵੜ ਗਈ ਹੈ| ਜਿਸ ਨੇ ਨਵੀਂ ਪੀੜੀ ਨੂੰ ਬੇਆਰਾਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ| ਖੈਰ! ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹੋਰ ਵੀ ਹਾਈ ਕੋਰਟ ਦੇ ਵਕੀਲ ਤੇ ਜੱਜ ਸਾਬ੍ਹ ਬੈਠੇ ਸਨ| ਉਹ ਵੀ ਇਸ ਦਾ ਕੋਈ ਜਬਾਬ ਨਾ ਦੇ ਸਕੇ| ਹੌਲੀ ਜਿਹੇ ਮੈਂ ਜ਼ਰੂਰ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਦੀ ਸਾਂਝ ਪਾਈ ਕਿ ਜਨਾਬ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਬਸ ਇਥੋਂ ਦਾ ਸਿਸਟਮ ਹੀ ਸਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ| ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਤਾਂ ਸਿਸਟਮ ਤੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਕੇ ਇਥੋਂ ਬਾਹਰ ਦਾ ਰੁਖ ਕਰਦੇ ਪਏ ਨੇ| ਅਗੋਂ ਫਿਰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਜਬਾਬ ਸੀ ਕਿ ਸਿਸਟਮ ਠੀਕ ਕਿਸ ਨੇ ਕਰਨਾ ਹੈ| ਅਗਰ ਤੁਸੀਂ ਇਥੇ ਰਹੋਗੇ ਤਾਂ ਹੀ ਸਿਸਟਮ ਠੀਕ ਹੋਣ ਦੀ ਗੱਲ ਚਲੇਗੀ| ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਇਥੋਂ ਬਾਹਰ ਹੀ ਚਲੇ ਜਾਉਗੇ ਤੇ ਫਿਰ ਕਿਹੜਾ ਸਿਸਟਮ ਤੇ ਕਿਹੜੇ ਲੋਕ| ਹਾਂ ਇੱਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ-ਪੁੱਛਦੇ ਨਹੀਂ ਪੁਛਾਉਂਦੇ ਨਹੀਂ-ਬਸ ਐਵੇਂ ਹੀ ਏਜੇਂਟਾਂ ਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ| ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਵੀ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਕਈ ਕੇਸ ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਆਏ ਹਨ ਕਿ ਏਜੇਂਟਾਂ ਨੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਭੇਜਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਆਸਟਰੀਆ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ| ਜਿਥੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਂਦਿਆਂ ਜਾਂ ਤਾਂ ਜੇਲ ਹੋ ਗਈ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬਦਰੰਗ ਲਿਫ਼ਾਫ਼ੇ ਵਾਂਗੂ ਵਾਪਿਸ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ| ਫਿਰ ਉਹ ਲੋਕ ਏਜੇਂਟਾਂ ਤੇ ਕੇਸ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ| ਏਜੇੰਟ ਵੀ ਪੂਰੇ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਵੀ ਤਗੜੇ ਵਕੀਲ ਖੜੇ ਕਰਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਦੇਹ ਦਵਾਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ| ਇਹ ਕੇਸ ਵੀ ਅੱਜਕਲ ਬਹੁਤ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲ ਰਹੇ ਹਨ| ਇਹ ਗੱਲ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਦੀ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਗੱਲ ਅੱਜ ਸਮੁੱਚੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਹੈ| ਜੇ ਸਿਲਸਿਲਾ ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਚਲਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਦਿਨ ਕੋਈ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਜਦੋਂ ਇਥੇ ਭਈਆਂ ਦਾ ਰਾਜ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ| ਦੁਆਬੇ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਹੁਣੇ ਹੀ ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਕੋਠੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਤਾਂ ਕਬੂਤਰ ਰਹਿ ਰਹੇ ਹਨ ਜਾਂ ਫਿਰ ਭਈਏ| ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਬਣਦੀ ਹੈ ਕਿ ਨਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਰੋਕਿਆ ਜਾਵੇ| ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬਸ਼ਰ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਹਲ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਣ| ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਮੁਤਾਬਿਕ ਬਣਦਾ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਮੁਹਈਆ ਕਰਵਾਇਆ ਜਾਵੇ| ਕਾਲਜਾਂ ਤੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਬਹਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ| ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੋਲ੍ਹੇ ਜਾਣ| ਸਰਕਾਰੀ ਕੋਟੇ ਤੇ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੀਟਾਂ ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦਾਖਲਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ| ਡੁੱਬਦੀ ਕਿਸਾਨੀ ਦਾ ਕੋਈ ਠੋਸ ਹੱਲ ਲੱਭਿਆ ਜਾਵੇ| ਜਵਾਨੀ ਤੇ ਕਿਸਾਨੀ, ਨਸਲਾਂ ਤੇ ਫਸਲਾਂ ਨੂੰ ਫਿਲ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਬਚਾਇਆ ਜਾਵੇ| ਗਰੀਬਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਸਤੇ ਨਵੀਆਂ ਸਕੀਮਾਂ ਲਿਆਂਦੀਆਂ ਜਾਣ| ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਮਾਹੌਲ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਕਿ ਨਵੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦਾ ਨਾਂ ਹੀ ਨਾ ਲਵੇ| ਇਹ ਵੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕਲੀ ਸਾਡੀ ਨਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਹੀ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਹੀ| ਸਗੋਂ ਲੱਗਭਗ 28 -30 ਹਜ਼ਾਰ ਕਰੋੜ ਰੁਪਇਆ ਵੀ ਸਲਾਨਾ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਬਾਹਰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ| ਜੋ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਘਾਟਾ ਹੈ| ਉਹੀ ਪੈਸਾ ਇੱਥੇ ਕਾਰੋਬਾਰਾਂ ਤੇ ਲਾਇਆ ਜਾਵੇ| ਜਿਸ ਨਾਲ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਵਧੇ| ਨਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦੇ ਮੂੰਹੋ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਨਾ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਕਿ ‘ਅਬ ਪੰਜਾਬ ਤੁਮਾਰੇ ਹਵਾਲੇ ਭਇਉ ਹਮ ਚਲੇ ਪਰਦੇਸ ?’ |
About the author
ਸੂਬੇਦਾਰ ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਭੁਲੇਰੀਆ
ਸਵੈ-ਕਥਨ:
ਮੈਂ ਸੂਬੇਦਾਰ ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਭੁਲੇਰੀਆ ਮੇਰਾ ਜਨਮ 24 ਅਗਸਤ 1965 ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਮਮਦੋਟ ਜਿਲ੍ਹਾ ਫਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ| ਮੇਰੀ ਮਾਤਾ ਸੁਰਜੀਤ ਕੌਰ ਤੇ ਪਿਤਾ ਸ. ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਦੇ ਘਰ ਚਾਰ ਪੁੱਤਰ ਹੋਏ ਮੈ ਸਾਰਿਆ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਹਾਂ।
ਮੈ ਦਸਵੀ ਜਮਾਤ ਤੱਕ ਪੜ੍ਹਾਈ [ਸ਼ਹੀਦ ਰਾਮ ਕਿਸ਼ਨ ਵਧਵਾ ਮਹਾਂਵੀਰ ਚੱਕਰ] ਸਰਕਾਰੀ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਮਮਦੋਟ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ| ਮੇਰਾ ਪਿੰਡ ਬਿਲਕੁਲ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ ਹੱਦ ਉਤੇ ਸਥਿਤ ਹੈ|
1988 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜਦੋ ਸਰਹੱਦ ਉਤੇ ਤਾਰਬੰਦੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ ਉਸ ਵਕਤ ਲਹਿੰਦੇ ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਸਾਡੇ ਚੜ੍ਹਦੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕ ਭਾਵੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਗਲਬਾਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਵੀ ਅਾਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ| ਜਦੋਂ ਦੀ ਤਾਰਬੰਦੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ| ਉਸ ਸਮੇ ਤੋਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਦੂਰੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ|
ਮਮਦੋਟ ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਇਕ ਰਿਆਸਤ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ| ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਜਦੋਂ ਫਰਵਰੀ 1807 ਵਿੱਚ, ਕਸੂਰ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਕੁਤਬੁੱਦੀਨ ਨੂੰ ਸੱਤਾ ਤੋਂ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ, ਮਹਾਰਾਜਾ ਨੇ ਕੁਤਬੁੱਦੀਨ ਨੂੰ ਮਮਦੋਟ ਦੇ 84 ਪਿੰਡਾਂ ਦੀ ਜਾਗੀਰ ਦੇ ਕੇ ਇਥੋਂ ਦਾ ਨਵਾਬ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਮਮਦੋਟ ਦੇ ਨਵਾਬ ਇਫਤਿਖਾਰ ਹੁਸੈਨ ਖਾਨ, ਵੰਡ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਲਹਿੰਦੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਬਣੇ ਸਨ| ਜਦੋਂ ਵੀ ਕਦੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਤੇ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਕੋਈ ਖਟਾਸ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਘਰ ਬਾਰ ਛੱਡਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ| ਭਾਵੇਂ ਜੰਗ 1965 ਦੀ ਹੋਵੇ ਭਾਵੇਂ 1971 ਦੀ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਕਾਰਗਿਲ ਦਾ ਯੁੱਧ| ਸਾਨੂੰ ਇਥੋਂ ਆਪਣਾ ਜੂਲੀ ਬਿਸਤਰਾ ਗੋਲ ਕਰਨਾ ਹੀ ਪੈਂਦਾ ਹੈ|
ਪਿੰਡ ਬਾਰਡਰ ਤੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਇੱਥੇ ਅੱਜ ਤਕ ਵੀ ਕਾਲਜ ਨਹੀਂ ਬਣਿਆ |ਸਾਨੂੰ ਉਦੋਂ ਵੀ ਤੇ ਹੁਣ ਵੀ ਅਗੇ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਫਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ| ਸਾਡੇ ਸਕੂਲ ਤੇ ਬੀ. ਐਸ. ਐਫ. ਦੀ ਗਰਾਉਂਡ ਨਾਲੋ ਨਾਲ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਫੌਜ਼ ਦੀ ਵਰਦੀ ਪਾਉਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸੌਂਕ ਸੀ| ਮੈ ਫਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਆਰ ਐਸ ਡੀ ਕਾਲਜ਼ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਪੜ੍ਹਦਾ ਫੌਜ਼ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਹੋ ਗਿਆ| ਜੁਲਾਈ 1984 ਨੂੰ ਮੈ ਅਾਰਟੀਲੇਰੀ [ਤੋਪਖਾਨੇ] ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਟੈਕਨੀਕਲ ਅਸਿਸਟੈਂਟ ਵਜੋਂ ਭਰਤੀ ਹੋ ਗਿਆ| ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਵਿੱਚ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਕਰਕੇ ਥਰੀ ਮੀਡੀਅਮ ਰੇਜਿਮੇੰਟ ਵਿੱਚ ਬਤੋਰ ਸਿਪਾਹੀ ਡਿਊਟੀ ਕਰਨ ਲਗ ਪਿਆ| ਮਿਹਨਤ ਤੇ ਲਗਨ ਕਰਕੇ ਮੈ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਤੋਪਾਂ ਦਾ ਇੰਸਟ੍ਰਕਟਰ ਬਣ ਗਿਆ ਤੇ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਮੋਸ਼ਨ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਯਾਨੀ ਕਿ ਮੈ ਸੂਬੇਦਾਰ ਬਣ ਗਿਆ| ਪੂਰੇ 28 ਸਾਲ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ|
ਮੇਰਾ ਇਕ ਬੇਟਾ ਹੈ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਪੇਸ਼ੇ ਵਜੋਂ ਵਕੀਲ ਬਣਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਬਤੌਰ ਅਲਾਈਡ ਪੀ. ਸੀ. ਐਸ. ਆਫੀਸਰ ਵਜੋਂ ਨਵੇਂ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਖੇ ਲੇਬਰ ਇਨਫੋਰਸਮੈਂਟ ਆਫ਼ਿਸਰ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ| ਉਸ ਦੇ ਦੋ ਬੱਚੇ ਵੀ ਹਨ|
ਜੇ ਕਰ ਮੈ ਗੱਲ ਕਰਾਂ ਹੁਣ ਲਿਖਣ ਦੀ| ਮੇਰੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ ਚਾਰ ਕੈਸੇਟਾਂ ਟੀ ਸੀਰੀਜ਼ ਤੋਂ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਈਆਂ ਹਨ| ਪਰ ਉਹ ਚਾਰੇ ਹੀ ਧਾਰਮਿਕ ਕੈਸੇਟਾਂ ਬਾਬਾ ਨਿਰਮਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਪੱਥਰ ਸਾਹਿਬ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਵਾਈਆਂ ਸਨ| ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸ਼ਨ ਕੁਮਾਰ ਜੀ ਨੇ ਰਿਲੀਜ਼ ਕੀਤਾ ਸੀ| ਫੌਜ਼ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਦੌਰਾਨ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਐਲ ਓ ਸੀ ਕਾਰਗਿਲ ਫਿਲਮ ਵਿੱਚ ਕਰੀਨਾ ਕਪੂਰ ਜੀ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਸੀ| ਜੇ ਪੀ ਦੱਤਾ ਜੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਅਵਸਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ| ਫੌਜ਼ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਮੈ ਬਹੁਤਾ ਕੁਝ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲਿਖ ਸਕਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਪਬੰਦੀਆ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ| ਪਰ ਸ਼ੌਕ ਨੂੰ ਮੈ ਜਿਆਦਾ ਦੇਰ ਨਹੀਂ ਰੌਕ ਸਕਿਆ| ਰਿਟਾਇਰਮੈਂਟ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੀ ਮੈਂ ਕਲਮ ਚੁੱਕ ਲਈ| ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈ ਸਿਰਫ ਦੇਸ਼ ਸੇਵਕ ਦੇ ਮਿਡਲ ਕਾਲਮ ਲਈ ਲਿਖਦਾ ਸੀ| ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਮੇਰੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵੀ ਰਸਾਲਿਆਂ ਤੇ ਮੈਗਜ਼ੀਨਾਂ ਵਿੱਚ ਛਪਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਗਈਆਂ| ਫਿਰ ਮੈ ਨਿੱਕੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਤੇ ਵੱਡੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵੀ ਲਿਖਣ ਲਗ ਪਿਆ|
ਹੁਣ ਤਕ ਮੇਰੇ ਅਜੀਤ, ਸਪੋਕਸਮੈਨ, ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਪਹਿਰੇਦਾਰ, ਹਮਦਰਦ ਨਿਊਜ਼ ਪੇਪਰ, ਪੰਜਾਬੀ ਜਾਗਰਣ, ਅੱਜ ਦੀ ਆਵਾਜ਼, ਸੱਚ ਦੀ ਆਵਾਜ਼, ਆਸ਼ਿਆਨਾ, ਅਕਾਲੀਪਤ੍ਰਿਕਾ, ਚੜ੍ਹਦੀਕਲਾ, ਪੰਜਾਬੀ ਪੋਸਟ ਕਨੈਡਾ, ਪੰਜਾਬ ਪੋਸਟ ਕਨੈਡਾ, ਪ੍ਰੀਤਨਾਮਾਂ ਯੂ ਐਸ ਏ, ਦੇਸ਼ ਸੇਵਕ, ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ, ਲੋਕ ਭਲਾਈ ਸੁਨੇਹਾ, ਸੱਚ ਕਹੁ , ਸੰਤ ਸਿਪਾਹੀ, ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਰਾਬਤਾ, ਪੰਜ ਦਰਿਆ ਤੇ ਪਰਵਾਸੀ ਨਿਊਜ਼ ਪੇਪਰ, ਪੰਜਾਬ ਪੋਸਟ, ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਕਾਫ਼ਲਾ| ਆਕਾਸ਼ਵਾਣੀ ਰੇਡੀਉ ਤੋਂ ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀਆਂ। ਓਨਏਅਰ, ਜੱਗਬਾਣੀ ਟੀਵੀ ਚੈਨਲ, ਸਪੋਕਸਮੈਨ ਟੀਵੀ ਚੈਨਲ, ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਟੀਵੀ ਚੈਨਲ ਤੋਂ ਵੀ ਮੇਰੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ|
***
Subedar Jasvinder Singh Bhularia
e-mail:jaswinder.bhuleria.1@gmail.com
+91 75891 55501
