ਮੇਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਮੇਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦੇ ਨੇ, ਤਰ੍ਹਾਂ-ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲੋਕ। ਕੁਝ ਨੇ ਹੱਸਣ-ਖੇਡਣ ਵਾਲੇ, ਕੁਝ ਰਹਿੰਦੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ੋਕ। ਓਸ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਸਾਜੀ ਹੈ, ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਰੰਗ-ਬਿਰੰਗੀ। ਕਿਸੇ ਲਈ ਇਹ ਮਾਇਆ-ਛਾਇਆ, ਕਿਸੇ ਲਈ ਹੈ ਚੰਗੀ। ਜੀਵਨ ਹੈ ਇਹ ਚਾਰ ਦਿਹਾੜੇ, ਏਥੇ ਸਦਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ। ਚਾਨਣ ਵੰਡੀਏ, ਖੁਸ਼ਬੋ ਦੇਈਏ, ਜੀਕਰ ਕੋਈ ਟਟਹਿਣਾ। ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜੇ ਆਏ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਨੇਕ ਕੰਮ ਅਸੀਂ ਕਰੀਏ। ਗਲੇ ਲਗਾਈਏ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ, ਤੇ ਸਭ ਦੇ ਦੁਖ ਨੂੰ ਹਰੀਏ। ਖਾਲੀ ਕੋਈ ਨਾ ਜਾਏ, ਦਰ ਤੇ ਕਰਦਾ ਜੋ ਫ਼ਰਿਆਦ। ਐਸੇ ਕੰਮ ਕਰ ਜਾਈਏ, ਪਿੱਛੋਂ ਦੁਨੀਆਂ ਰੱਖੇ ਯਾਦ। ***2. ਰਾਤ ਦਿਨ ਕਦੇ ਇੱਥੇ ਸੋਕਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, 3. ਮਨ ਨੀਵਾਂ ਮੱਤ ਉੱਚੀ ਸਾਡੇ ਬਾਬੇ ਆਖ ਗਏ : ਰੱਖਣਾ ਮਨ ਨੀਵਾਂ ਮੱਤ ਉੱਚੀ। 4. ਗ਼ਜ਼ਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹਾਸਲ ਹੋਣਾ ਬੂਹਾ ਭੇੜੇ ਤੋਂ। ਭਟਕ ਰਿਹੈਂ ਕਿਉਂ ਜੰਗਲ-ਬੀਆਬਾਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਦਾ ਮਹਿਰਮ ਤਾਂ ਬਸ ਰਾਂਝਾ ਹੈ, ਨੇੜ ਨਾ ਜਾਈਂ ਕਿਧਰੇ ਬੂਥਾ ਸੁੱਜ ਜਾਣਾ, ਗੱਲ ਤਾਂ ਆਖ਼ਰ ਮਿਲ ਕੇ ਬੈਠ ਕੇ ਨਿਬੜੇਗੀ, ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਰੋਗ ਅਵੱਲਾ ਸ਼ਫ਼ਾ ਨਹੀਂ ਕਿਧਰੇ, ‘ਨਵ ਸੰਗੀਤ’ ਸੰਭਲ ਕੇ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ, |
*’ਲਿਖਾਰੀ’ ਵਿਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਹੀ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿਚ ਪ੍ਰਗਟਾਏ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨਾਲ ‘ਲਿਖਾਰੀ’ ਦਾ ਸਹਿਮਤ ਹੋਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ। ਹਰ ਲਿਖਤ ਵਿਚ ਪ੍ਰਗਟਾਏ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਕੇਵਲ ‘ਰਚਨਾ’ ਦਾ ਕਰਤਾ ਹੋਵੇਗਾ। |
ਪ੍ਰੋ. ਨਵ ਸੰਗੀਤ ਸਿੰਘ
1, ਲਤਾ ਇਨਕਲੇਵ,
ਪਟਿਆਲਾ-147002
ਪੰਜਾਬ, ਭਾਰਤ
ਫੋਨ:+91 9417692015